شناسایی و اولویت بندی واحدهای بیمارستانی قابل برون سپاری بر اساس شاخص‏های مرتبط: یک مطالعه کیفی

زمینه و هدف: وزارت بهداشت در جهت تقویت نظام پاسخ گویی و کارآمد نمودن عرضه خدمات سلامت، استفاده از برون سپاری را در ارائه خدمات سلامت مجاز شمرده است. این مطالعه با هدف بهره گیری از نظرات خبرگان سلامت و به منظور شناسایی و اولویت بندی واحدهای بیمارستانی قابل برون سپاری و شاخص های مدنظر برای اجرایی نمودن این استراتژی طراحی و اجرا شده است. روش کار: مطالعه ی حاضر یک پژوهش کیفی، از نوع کاربردی و سه مرحله‏ای می باشد. مرحله اول شامل بررسی مبانی نظری و مرحله دوم شامل برگزاری 3 جلسه بحث گروهی متمرکز به منظور شناسایی واحدهای بیمارستانی قابل برون‏سپاری و شاخص های مدنظر برای اجرایی نمودن این استراتژی بود. در مرحله سوم با تهیه پرسشنامه دلفی بر اساس مقیاس لیکرت، شاخص ها و واحدهای بیمارستانی اولویت بندی شدند. یافته ها: در مجموع 9 شاخص و 29 واحد بیمارستانی طی مباحث گروهی متمرکز شناسایی و وارد نظرسنجی دلفی شدند. طی سه مرحله دلفی در مورد هر 9 شاخص و 26 واحد از 29 واحد اجماع حاصل گردید. شاخص کیفیت با توافق (%100) با اهمیت ترین شاخص و شاخص بار کاری پرسنل با توافق (%1/76) کم اهمیت ترین شاخص مدنظر بود. بخش‏های پشتیبانی و پاراکلنیکی نیز به ترتیب بیشترین پتانسیل را برای برون سپاری داشتند. ریاست، مدیریت و امور مالی هم بخش هایی بودند که استفاده از برون سپاری در موردشان تایید نشد. نتیجه گیری: استفاده از برون سپاری به منظور مدیریت کارآمد منابع، افزایش کیفیت و رضایت ذی نفعان است. با توجه به وجود قابلیت برون سپاری در میان بسیاری از بخش های بیمارستانی می توان از آن در اداره بیمارستان ها بهره برد و با تعریف شاخص های مشخص میزان موفقیت را سنجید.